طراحی و اجرای برنامه آموزشی ارتقای فعالیت بدنی در بین دانش آموزان: کاربرد تئوری رفتار برنامه ریزی شده

چکیده زمینه و هدف: یکی از پیامد های ماشینی شدن زندگی و پیشرفت تکنولوژی در قرن حاضر، فقر حرکتی و کاهش فعالیت فیزیکی مناسب در بین افراد بوده است که این مشکل از دیدگاه سلامتی یکی از مهمترین مشکلات جامعه امروزی می باشد؛ لذا در این پژوهش با بهره گیری از تئوری رفتار برنامه ریزی شده به طراحی و اجرای یک برنامه آموزشی به منظور ارتقاء فعالیت فیزیکی در بین دانش آموزان مقطع راهنمایی پرداخته شده است. روش تحقیق: این پژوهش یک مطالعه کارآزمایی میدانی است. بدین منظور چهار مدرسه راهنمایی (دو مدرسه دخترانه و دو مدرسه پسرانه) از میان مدارس راهنمایی انتخاب گردیدند و سپس دو مدرسه به عنوان گروه مداخله (150 نفر) و دو مدرسه به عنوان گروه شاهد (150 نفر) در نظر گرفته شد. شرکت کنندگان قبل و 2 ماه پس از انجام مداخله آموزشی پرسشنامه ها را تکمیل نمودند. در نهایت اطلاعات با استفاده از نرم افزار آماریspss نسخه 13 و با بهره گیری از آزمون های آماری کای دو، t مستقل و t زوجی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج بدست آمده نشان دهنده وجود اختلاف معنی دار برای میانگین نگرش (003/0>p)، قصد رفتاری (000/0p<)، نرم های انتزاعی (013/0p<) و کنترل رفتاری درک شده (001/0p<) بین دانش آموزان گروه های مداخله و شاهد بعد از انجام مداخله آموزشی بود. همچنین میزان پرداختن به فعالیت بدنی در بین دانش آموزان گروه مداخله به طور معنی داری بعد از انجام مداخله آموزشی افزایش یافت (000/0 p<). نتیجه گیری: نتایج حاصل از پژوهش حاضر نشان دهنده وجود تفاوت آماری معنی دار در سازه های تئوری رفتار برنامه ریزی شده و افزایش پرداختن به فعالیت بدنی در بین دانش آموزان گروه مداخله بعد از اتمام برنامه آموزشی بود که حاکی از تأثیر مثبت برنامه آموزشی اجرا شده است.